Casablanca en Marrakesh

Hey allemaal,
Ik weet het, ik weet het... Het is alweer even geleden dat ik iets van me heb laten horen. En laat ik dan maar gelijk beginnen met zaterdag 30 maart. Rond 8.30 vertrokken Judith en ik met de trein naar station Casa Port in Casablanca (natuurlijk). Na de zeurende taxichauffeurs te hebben overwonnen, liepen we enkele kilometers langs een drukke weg naar de Hassan II-moskee. Dit is na de moskeeën in Mekka en Medina de grootste ter wereld. Er is in de moskee plek voor 20.000 moslims. Als je buiten de moskee staat zou je het niet zeggen, maar de minaret is 175 meter hoog. Ik kan me niet voorstellen dat hij hoger is dan de domtoren.
Met een Engelssprekende gids werden we binnen een halfuur door de moskee geloodst, net als door de wassingsruimte en de hamam.
Op weg naar het centrum van Casablanca kwamen we iemand tegen van wie we eigenlijk niet afkwamen. Dat komt wel vaker voor hier, maar deze jongeman bleef de hele tijd naast ons lopen en vroeg ons de oren van het hoofd. Omdat we in Rabat een keer flink zijn opgelicht door een taxichauffeur omdat we vertelden dat we uit Nederland komen, vertelde Judith aan deze jongeman dat we uit België kwamen. Natuurlijk kon ik nauwelijks serieus blijven doen. Omdat we toch ook wel trek kregen besloten we de jongeman achter te laten en wat te gaan eten in naar wat bleek een uitstekend Italiaans restaurant.
Nadat we hadden gegeten liepen we door naar de Sacré-Coeur van Casablanca. We zijn er niet naar binnen geweest, maar aan de buitenkant was hij wel mooi. Na langs de medina te zijn gelopen zijn we weer teruggegaan naar Rabat.

De week die volgde was het een lesvrije week, waarin ik onder andere aan een onderzoek heb gewerkt voor het vak Kennis van Land en Volk op Zuyd Hogeschool. Helaas de twee dagen dat ik naar de surfschool wilde gaan om te gaan interviewen was het slecht weer, of ik was ziek. Dat dan gelijk volgende week doen. Ziek zijn in Marokko.. gelukkig ben ik nog niet hele erg ziek geweest, maar m'n darmen hebben het hier in elk geval niet naar hun zin. Ben hier nu 2 maanden en een week en nog gaat het niet zoals het zou moeten. Dus ik verwacht dat het de komende 2 maanden en week ook niet heel veel beter zal worden.

Gelukkig was de buikkramp op donderdag weer over en kon ik samen met Judith de trein van 13.45 nemen naar Marrakesh. Na ongeveer 4 uur in de trein te hebben gezeten kwamen we in Marrakesh aan. Hier wilden we wel een taxi, want we wisten niet precies hoe ver het hotel bij het station vandaan was. Bleek dat het maar 10 minuten lopen was en dat we veel en veel te veel voor de taxi hebben moeten betalen. Eenmaal in het hotel kregen we een mooie kamer aangewezen. We waren ook wel even benieuwd naar de mogelijke excursies en liepen weer terug naar de receptie. Daar bleek dat we een dagexcursie konden doen door Marrakesh. De receptionist belde even een gids en bracht ons naar hem toe. Rachid, de gids, zou ons de volgende dag opwachten in de lobby van het hotel.

Maar als je naar Marrakesh gaat, verwacht je niet dat het zulk slecht weer is. Het bleef de hele dag maar doorregenen. Telkens als het droog werd nam Rachid ons mee naar bijvoorbeeld de Saadische Tomben en het Bahia Paleis. Na de lunch zijn we door de souq gelopen en natuurlijk het bekendste plein van Marrakesh: Jemma el Fna. 's Avonds hebben we nog tot een uur of 20.00 met Rachid zitten praten in een café/restaurant. We hebben het over heel veel verschillende dingen gehad, waarvan sommige niet geschikt zijn om hier op te schrijven. Wel vertelde Rachid over de beslissingen van het parlement. Het parlement heeft er tot besloten om de infrastructuur te ontwikkelen, in plaats van het onderwijs. Hij vindt dat als je het onderwijs ontwikkelt de rest eigenlijk vanzelf komt.

De volgende dag zijn we naar Jardin Majorelle geweest. Dit park werd aangelegd door de Franse schilder Jacques Majorelle. Daarna wilden we toch nog een bezoek brengen aan de Jemaa el Fna en de souqs. Dit keer liepen we een souq in waar we met Rachid niet waren geweest en gelijk stormden de verkopers op ons af met de mooiste praatjes: "Very good price. Where are you from? Ooh, Holland.. Kijken kijken, niet kopen." Voor wie in Turkije of Marokko is geweest, zal dat zeker herkennen.
Na het avondeten in een vrij duur restaurant keerden we terug naar het hotel om nog even lekker te relaxen.

De volgende dag namen we om 13.00 de trein terug naar Rabat om daarna nog wat bij ons favoriete sushi-restaurant te eten.

Deze week is het Berberweek. Dit houdt in dat we elke dag Berbers hebben (Tashill hiyt) en 's middags is er een lezing of brengen we een bezoek aan een organisatie. Vooral de lezing van maandag was heel erg interessant. Dit werd gegeven door een oude bergbeklimmer van Schots-Franse afkomst die via het bergbeklimmen in contact is gekomen met de Amazigh (Berbers) en met het Tamazigh (Berbers).

Vandaag (woensdag) hebben we een bezoek gebracht aan een organisatie die opkomt voor de Amazigh. Omdat deze manier behoorlijk in herhaling viel, was het praatje niet heel erg interessant.
De komende twee dagen zullen we ook nog elke ochtend van 9 tot 13 taalles hebben en 's middags een lezing.

Aankomend weekend staat de visumreis op het programma naar de Spaanse enclave Ceuta. Hierover zal ik ook weer schrijven, zodra de tijd het toelaat.

Ik hoop dat ik jullie weer een beetje op de hoogte heb kunnen brengen van wat er hier allemaal speelt. Ik ben over de helft en de eerste helft ging in elk geval snel.

xx